ایروان یک ولایت مسلمان نشین بود

نام درست این کتاب می بایست : ایروان یک ولایت ایرانی بود ، می بود .

اگرچه سرداری‌نیا نویسنده‌ای خوش ذوق و تلاش‌گر بود ولی تحصیلات تکمیلی آکادمیک در رشته تاریخ نداشت لذا روش تحقیق او یک مقدار لنگ می‌زند.
نوشته‌های او نشان از علاقه خاص‌اش به قومیت و زبان آذربایجانی دارد که بعضا این علاقه قلبی بر بی‌طرفی و رعایت اصل انصاف سایه می‌اندازد.نوشته‌های او در جمهوری آذربایجان مورد استقبال قرار گرفت و به همین دلیل مدرک دکتری افتخاری به او اعطا شد.
مولف در این کتاب، تصاویر،خاطرات شفاهی و استنادات تاریخی مربوط به «مسلمانان ولایت ایروان» را تجمیع کرده و به خواننده ارایه می‌کند؛سپس از این استنادات چنین نتیجه می‌گیرد که «ایروان ولایتی مسلمان نشین بوده است» و به طور ضمنی اساس زندگانی ارامنه در این منطقه را زیر سوال می‌برد.
با کمی تأمل در این فرآیند می‌توان به یک گسست منطقی پی‌برد.مولف با توجه به علایق شخصی خود نسبت به فرهنگ و قومیت آذربایجانی از یک سو و تحت تاثیر دشمنی بین دو جمهوری آذربایجان و ارمنستان در دهه‌های اخیر،امر کوچکی بر وی مشتبه شده بدین ترتیب که آن مرحوم با ارایه مستنداتی،اثبات می‌کند که «مسلمانان در این ولایت زندگانی می‌کرده‌اند« اما بدون ارایه مستندات کافی،چنین نتیجه می‌گیرد که «فقط مسلمانان در این ولایت زندگانی می‌کرده اند».با توجه به این که امروزه در حوالی ولایت سابق ایروان،هیچ مسلمانی زندگانی نمی‌کند،چنین فرضیه‌ای را مطرح می‌کند که لابد همه این مسلمانان تحت فشار و قتل و غارت ارامنه از خانه‌هایشان رانده شده اند که البته مشخص نیست اگر مسلمانان چنین اکثریتی در آن ولایت داشته اند چگونه مغلوب اقلیت شده اند.
به طور خلاصه جا دارد این نکته افزوده شود که:«خروج مسلمانان از ایروان علل مهم‌تری نسبت به آنچه که در این کتاب مطرح شده است،دارد».